Dr. Umer Ehrenfelsi deklaron:

“Mësimet Islame janë vazhdimësi e zbulimeve hyjnore. Të gjitha religjionet e mëdha rrjedhin prej një burimi. Pejgamb-erët e përgatitën njerëzimin për paqe dhe dëshmuan se mësi-met dhe porositë e tyre nuk ishin veçse Frymëzime hyjnore. Pranimi i ty­re do të thotë se je kërkues i Dashurisë, gjurmues i së Vërtetës Hyjnore.”



Termi “Islam”, në thelb ka kuptimin paqe, bind­je, nën-shtrim ndaj vullnetit të Zotit. Historikisht, Feja Islame është feja e fundit prej feve të mëdha botërore në planetin tonë. Pejgamberi Muhammed (a.s.) është Lajmëtari i Fundit prej të Dërguarve e të zgjedhurve të All-llahut.



Pranimi i Fesë Islame nga pjesëtarët e feve të tjera nuk do të thotë mohim i fesë së tyre, por vazhdimësi e së Vërtetës së Për­so­sur. Ndryshimet ndërmjet reli­gjioneve janë pasojë e ndër­hyrjeve njerëzore. Njësi­mi është hyjnor. Themelin e këtj Njësi-mi e thekson qartë Kur’ani i Shenjtë në porositë e tij. Dëshmimi i kësaj do të thotë pranim i një fakti të vërtetë shpir­tëror, që është i përbashkët për mbarë njerëzimin.



Në Fenë Islame theksohet më së miri Vëlla­zë­ri­mi Shpirtëror, ku nuk ka vend për racizëm, sekta­rizëm, qoftë nga ana kombë­tare, gjuhësore, histo­rike etj.



Koncepti i Dashurisë Hyjnore, që frymëzon da­shurinë am­no­re, shprehet në Emrat e All-llahut (Es­ma ul-Husna), si: Er-Rrah­man, Er-Rrahim, të cilët rrjedhin nga gjuha arabe prej rrënjës RHM. Një kuptim të përafërt simbolik e gjejmë edhe te Gëteja: (Das Ewing - Weibliche Zihet uns Hinan,) që ka kuptimin the­melor: Mitër.



Këtë kuptim kanë fjalët e paharrueshme të Pej­gamberit (a.s.), kur u tha shokëve të vet:



“Xhenneti qëndron nën këmbët e nënës.”